Story by Elsa Kuravilamkode
"മോളേ...മോളെ..."
അമ്മയുടെ ശബ്ദം..... താഴെ നിന്നാണ്.അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഇരുട്ടുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടിരുന്നു . അവൾ മെത്തയിലേക്ക് നോക്കി. ഇല്ല,തൻറെ അനിയനെ കാണാനില്ല.ആകെ അഞ്ച് വയസ്സ് മാത്രം പ്രായമേ അവനുള്ളൂ. അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടുന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.
" മോളേ... മോളേ....
നീയിത് എവിടെ പോയിക്കിടക്കുകയാണ്? അമ്മ വിളിക്കുന്നത് കേൾക്കുന്നില്ലെ. വരൂ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം."
ഇത്തവണ ആ വിളിയിൽ അവൾക്ക് എന്തോ അസധാരണത തോന്നി.സ്നേഹത്തോടെയോ കരുതലോടെയോ ഉള്ള ഒരു വിളി അല്ലായിരുന്നു അത്..... എന്തോ എന്തിനോ തേടുന്നത് പോലെ. അമ്മയുടേത് എന്ന് തോന്നിക്കുന്നുവെങ്കിലും ശരിക്കും അത് തൻറെ അമ്മ തന്നെയാണോ എന്ന് അവൾക്ക് സംശയം തോന്നി.
രാത്രി താൻ കഴിച്ചിട്ടാണ് കിടന്നത്, തീർച്ച..! കൂടാതെ ഇതൊരുപാട് ഇരുട്ടിയിരിക്കുന്നു.നായാട്ടിനു പോയ ശേഷം നാം എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചാണല്ലോ ഭക്ഷണം കഴിച്ചത്.അതമ്മ മറക്കാൻ വഴിയില്ല. പിന്നെ ഇത്....അവൾക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല
അവൾ പതിയെ തന്നെ മെത്തയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വാതിലിനരികിലേക്കു ചെന്നു.തന്റെ അനിയൻറെ നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി അവൾക്ക് കേൾക്കാം. ആരൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ തമ്മിൽ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്നു. അവൾ തന്നെ ചെവി വാതിലിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു.കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തി. ശബ്ദം കൂടിക്കൂടി വരുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി. അവൾ വാതിൽ തുറന്നു.